Hij zit diep voorovergebogen op zijn beeldscherm te turen. Ik schraap mijn keel.‘Deze bank…’
Hij slist tussen zijn tanden ter goedkeuring. ‘Die is mooi. Ik heb ‘m zelf ook. Het wordt ons pronkstuk. Alleen wachten we nog op nieuwe stoffen. Wacht, dat moet je even zien.’ Hij graait in een kast vol met stalen.
‘Eh… ja’ zeg ik. Dat wilde ik vragen,…’
‘Ja, er komt een hele nieuwe reeks aan’ valt hij me in de reden. ‘We hebben een andere fabrikant, dat is echt fantastisch.’ Hij laat me de stoffen zien. ‘Kijk: deze en deze, maar deze hier is absoluut mijn favoriet. Hieromheen bedenken wij de rest van inrichting.’ Hij kijkt naar me. ‘Ik heb een nieuw huis’, vult hij aan.’ Ik knik.
‘Wacht’ bedenkt hij zich, ‘ik heb een presentatie. Die is eigenlijk voor intern, maar dat kan ik je wel even laten zien.’ Hij zoekt in zijn computer. ‘Hier.’
De bank staat - vanuit alle hoeken gefotografeerd - in een strak ingerichte Ikeakamer. De baliemedewerker scrollt door de plaatjes en wijst aan wat hij allemaal nog meer heeft besteld. ‘Kijk, die stoel hoort er dus bij. Wij nemen de oranje, maar het kan natuurlijk ook in het paars. En die tafel. Die hebben we al hoor, maar dat past zo mooi.’ Via tafels en vazen komen we bij de kussens aan.
‘Oja, goed dat ik dat even zie. Je moet er wel een paar kussens bij kopen. Het is een hele diepe bank. Had je hem al geprobeerd?’ Ik knik weer. ‘Toen wij hem in de kamer zetten schrok ik me rot, maar dat is natuurlijk een kwestie van wennen.’
‘Natuurlijk’ zeg ik. Even valt het stil. Dan gaat hij verder.
‘Die stoffen komen dus over twee weken. Ze zijn wel wat duurder, maar het is ook veel betere kwaliteit. Als u wilt stuur ik u een mailtje als ze er zijn?’ Ik schudt mijn hoofd. ‘U kunt natuurlijk ook gewoon op het internet kijken.’ Ik knik.
In ieder geval, over twee weken dus. Je weet het natuurlijk nooit zeker, maar ik denk dat dat wel lukt. Dus. Wilde u verder nog iets weten?’
Ik schudt mijn hoofd.
‘Okay.’
‘Veel plezier met je nieuwe huis’ zeg ik.
‘Dank je wel!’ zegt hij, verrast, alsof hij verbaasd is dat ik dat weet.
Ik verlaat de afdeling, de winkel, de parkeergarage, waar mensen meubels in hun auto laden.
Weg.
