Opnieuw de fiets

als je te hard gaat
zie je de dingen niet

de tegel die los ligt,
de scheiding tussen stoep en straat

in een impuls zet ik mijn voeten op de grond
en alles stopt
alle spieren trillen, alle aders, het hoofd
het klopt

het is raak
wat anders kan ik
dan onbedaarlijk

huilen: om alles
of om niets?

opnieuw: de stroming
of het vallen van de fiets?

terug [3]

waneer de een dat de ander is
en ik het even niet meer weet

- wie wat in mij vertegenwoordigt
wie wanneer waarvoor in mij bestaat -

wanneer wat ik voorbij dacht zich herhaalt
en jaren in verwarring raken:

oja:
dat het niet om de jaren gaat
niet om de mensen maar om het moment
alleen

om de beweging
die mij brengt en achterlaat

terug [2]

ineens is daar weer het verlangen
wat is vrij zijn?
en: wat is alleen?

stel: ik heb mij afgesloten
stel: ik heb mij bij de dingen neergelegd
de mensen om mij heen zijn
weggegaan of soms gebleven

de dingen zijn nog steeds


ik voel een hand langs iets bewegen
zachtjes, onopvallend
en ik wacht

in bed, in huis
de ruimte tussen muren
draai ik mij om en slaap

onrustiger vannacht

terug

je helden zijn er nog

je waarheden nog niet gesleten.

ik ben een schrijver zeg ik, meer dan ooit
en zo is het
de wereld is gedefinieerd

op een randje na is alles afgesneden.
we wankelen niet langer meer
en toch, nog altijd ben ik bang te vallen

je kus is vluchtig.
durven we niet meer?
het contact verbannen naar de gedachten.

‘fijn’ zeggen we en het is zoals we menen.
de lijn is minder strak, maar toch gespannen
opnieuw het zuigende verlangen

het randje weer iets smaller