wie heeft mij in deze vorm gewrongen
alle holtes een voor een gevuld met dorst
met grof geweld mijn zijn verkleind tot honger
mijn wezen omgezet in bloed, in pis, in kots
het past me niet dit onbestemd verlangen
deze kramp, dit hoofd, dat lange slappe lijf
waarom moet wat oneindig is in tijd gevangen
en waarom ik waarom moet ik nu iemand zijn
maak het niet zachter, mooier, milder, troost me minder
gun mij het enige waaruit ik nu nog kan bestaan
laat mij mijn schreeuwen, janken, schokken, schijten, krampen
mijn woedend wezen laat het laat me gaan
