de handen die eerder nogeen hoopje aarde gooiden
op een natgeregend graf
klemmen niet veel later hoge glazen
met koud geworden vingers vast
de koffie is al snel door wijn vervangen
tranen gaan over in een voorzichtige lach
de zon zakt en in het donker van de nacht
zullen ze gaan
zullen ze elkaar verlaten
het laatste stof tussen de nagels
de laatste prikkel van het laatste raken
dag!
zeggen ze nog
dag tot snel
tot later
