Aan tafel

ik aan de ene kant
en jij

hoe wij ons
zonder oren
zonder ogen
nog begrijpen

ben je moe?
je knikt maar ik
ik wil nog wel wat blijven

tussen de mensen
die hier om ons en door ons
samen zijn

dit is wat wij hebben voortgebracht
wie had dat ooit – jij lacht

ben je niet moe?
je hebt gelijk
het is alleen nog maar de tafel
die ons scheidt
vol met lege flessen en bijna lege glazen
rode wijn