'Ik kan er wel om janken', zegt B.'In de auto, op weg naar huis, denk ik alleen aan haar.'
B. spreekt over het meisje in haar klas. Alleen gezet, voorin, vlak bij het bord. Ze maakt altijd problemen. ADHD, autistisch, laag sociaal milieu, instabiele situatie, wie zal het zeggen? Allerlei mensen zeggen er iets over. De meester van groep 7b, de schoolmaatschappelijk werkster, de bouwcoordinator. B. geeft alleen maar een eenmalig kunstproject in de klas.
'Ze heeft een uur lang zitten schilderen, alleen', zegt ze en laat me het werk van het meisje zien. Het onderscheidt zich van de andere schilderijen. De kleuren zijn subtieler, er is een compositie, er is contrast. 'Wat moet ik doen? Ik zou er zo graag iets over zeggen, tegen al die mensen.' B. kijkt me aan.
Ik weet het niet. Wat doe je voor een meisje dat in de hoek is gezet, omdat ze zich steeds maar niet gedraagt? 'Wat zou je willen zeggen?' vraag ik.
'Dat ze er iets mee moeten doen.'
Ze moeten iets doen.
'Je hebt haar laten schilderen', zeg ik.
B. kijkt naar de grond en knikt.
beroepskunstenaarsindeklas.nl
