Ik mis

als jij maakt
wat gemaakt moet worden
en ik -

als jij aanwezig bent
lijkt ieder drama groter
en alles wat je zegt -

hoe legt een mens een grens?

de klanken van een willekeurige piano
slaan door de muren van het huis
de deur van hoe het is
slaat harder dicht

niets is onmogelijk
maar niet met jou

de woorden verloren
het zijn vergeven

ik maak het niet

ik maak het niet
ik mis

hoe verhalen

hoe verhalen tot verhalen worden
hoe mensen personages

als een kind weer hoor ik
als een meisje voel ik je
armen om mij heen, of
nee:

vervreemdend dat verleden
hoe het zich vervormt
en zo haar reden heeft gekregen

alleen de lucht is nog gelijk gebleven:
zuurstof en stikstof
in een bewegende balans

waarin je blijvend kunt verlangen
of: waarin verhalen verhalen
en mensen personages

we zijn blijven ademen
allemaal

Los wil ik

in mijn wandelgang
verdwaal ik
het park een bos een oerwoud
het pad een modderpoel of een moeras

zolang ik ongemerkt niet denk
is niets binnen proporties
groots en eindeloos
is alles ben ik zijn wij

en evenveel als het verlangen
is er angst


iemand houdt mijn hand vast
en zegt dat we wellicht -

los wil ik
mijn handen mijn handen
mijn haren mijn haren
de koude wind langs mijn gezicht