2000Ik zit op het muurtje voor de ingang van de school. De zon brandt op mijn schouders. Moe ben ik. En boos. Het gaat niet zoals het zou moeten gaan. Mensen doen niet wat ze zouden moeten doen. Er gaan dingen kapot.
Frederice komt aangelopen. Langzaam, een beetje moeizaam, als altijd.
'Hoe gaat het?' vraagt ze. Ik haal mijn schouders op.
'Weet je, Inge', zegt ze. 'Er klopt niets van de wereld. Niets.' Ik kijk haar aan. Ze glimlacht en zwijgt, precies lang genoeg om mij de kramp in mijn maag te laten voelen. 'Maar op een bepaalde manier', gaat ze verder, 'klopt het toch.
Altijd.'
Even zitten we samen, op het muurtje, voor de ingang. Dan staat ze op en gaat naar binnen. Tree voor tree het trappetje op.
op 25 juni 's morgens vroeg overleed Frederice van Faassen.
Op een bepaalde manier zal het toch kloppen, als altijd.
